Plaatsen genoeg om begeleid te wonen, maar bijna 15.000 Vlamingen met beperking moeten wachten op budget

Geen categorie

Pegode, een netwerkorganisatie die ondersteuning biedt aan een zevenhonderdtal mensen met een beperking, vraagt met een campagne aandacht voor de bijna 15.000 Vlamingen die in de wachtrij staan voor een persoonsvolgend budget (PVB). Met zo’n budget kunnen zij naar eigen behoefte zorg ‘kopen’, zonder zijn ze vaak veel beperkter. Tegelijk zorgt de lange wachtlijst ervoor dat instellingen als Pegode hun beschikbare plekken niet ingevuld krijgen.
(Sylvia Mariën, donderdag 31/03/2022, Gazet van Antwerpen)

De dagen van Pieter Pandelaers (37) uit Niel zijn goed gevuld. Hij werkt op de groendienst van zijn gemeente, in arbeidszorgcentrum Den Atelier, in speelpark het Meihof in Edegem en bij de bioboer. Zijn creativiteit kan hij dan weer kwijt in toneel en musicals en hij geniet ook graag van klassieke concerten met zijn ouders.

Zij zijn zeventigers en gezond, de dagelijkse zorg voor Pieter loopt dus goed. “Maar de bezorgdheid is er toch altijd: wat als er met ons iets gebeurt of als wij er plots niet meer zijn?” Vader Rik zou graag, met de nodige voorbereiding, zijn zoon uit huis zien gaan, naar een samenwoonst met ondersteuning, vertelt hij. Maar de kans dat dat de eerstkomende jaren lukt, is heel klein. Het probleem zit bij het persoonsvolgend budget (PVB).

“Pieter heeft wel een budget waarmee hij aan dagwerking kan doen. Gelukkig”, zegt Rik. “Maar om ergens begeleid te wonen, is dat budget lang niet voldoende.”

Onder meer als antwoord op de lange wachtlijsten bij de instellingen voor gehandicaptenzorg, voerde Vlaanderen begin 2017 de persoonsvolgende financiering in. Die moet mensen met een beperking meer zelfbeschikking geven over hun zorg en ondersteuning. Zo is er mogelijkheid tot ‘rechtstreeks toegankelijke hulp’ voor wie soms hulp kan gebruiken, bijvoorbeeld nachtopvang, gesprekken met een professional, of een dagbesteding.

Voor mensen die intensievere hulp nodig hebben, is er het persoonsvolgend budget. Naargelang de urgentie worden de aanvragen ingedeeld in drie prioriteitengroepen.

Zelf boterhammen smeren

Pieter zit in prioriteitengroep drie. “Thuis kan hij best nog veel alleen: hij smeert zelf zijn boterhammen voor hij gaat werken, hij kan zich zelf aankleden en wassen. Maar we moeten hem wel in het oog houden, of hij zou in de winter naar buiten gaan met een T-shirt”, legt vader Rik uit. “Hij is zacht van karakter, maar heeft zo zijn maniertjes die wij herkennen en waardoor we weten wanneer we hem beter even met rust laten.”

Dat soort dingen zouden Pieters ouders graag zelf nog doorgeven. “We weten ook dat Pieter het kan, hij is al eens drie weken op kortverblijf geweest toen wij hier in verbouwingen zaten en dat liep heel goed. Maar als je spreekt over ergens wonen, dan is dat voor hem thuis, bij de oudjes. Het heeft ook geen zin om hem warm te maken voor iets dat er toch niet gauw zit aan te komen.”

Om die lange wachttijden voor Pieter en vele anderen in de kijker te zetten, loste netwerkorganisatie Pegode, dat woon-, werk- en vrijetijdsprojecten organiseert voor mensen met een beperking in onze regio, een campagne met de slogan: de winter is voorbij, maar wij staan nog altijd in de kou.

Aantal rechthebbenden onderschat

“Het systeem van persoonsvolgende financiering klinkt mooi in theorie, maar in de praktijk ziet het er niet rooskleurig uit”, zegt Inneke Depovere van Pegode. “15.000 Vlamingen met een beperking wachten nog op een budget om specifieke ondersteuning te kunnen betalen. Er zijn structureel te weinig middelen om die budgetten uit te keren en het aantal mensen dat er recht op heeft, werd bij de start van het systeem zwaar onderschat.”

De indeling in prioriteitengroepen loopt volgens Pegode ook mank. “Worden ze goed omringd, dan belanden mensen met een beperking automatisch in prioriteitengroep twee of drie, ook al hebben ze een dringende vraag of is de draagkracht van hun netwerk overschreden.”

Zo schuift de campagne ook het verhaal van Edwige naar voren, een vrouw van 51 met een handicap. Sinds de hersentrombose van haar vader moet haar moeder voor twee mensen zorgen, maar dat geeft Edwige nog steeds niet de kans om sneller in een woonhuis terecht te kunnen.

Leegstand

Tegelijk botsen instellingen op een groeiend probleem: leegstand. Er zijn plaatsen beschikbaar die ondanks de nood niet ingevuld geraken. Een pervers effect. “Het is iets dat je moeilijk uitgelegd krijgt”, zegt Geert Verlinden van Pegode. “Wij hebben ermee te kampen, maar ik hoor het ook bij anderen in de sector.”

Zo heeft Pegode plaats voor verschillende doelgroepen in Hemiksem, Boechout en Schilde. In Oelegem en Ranst staan twee nieuwe assistentiestudio’s voor volwassenen met psychische problemen en autisme van project Assira leeg. “Een mooi project waar die mensen samen kunnen komen, maar ook apart hun leven kunnen leiden als zij dat willen. Er is altijd een conciërge aanwezig die bij het onderhoud van de tuin geholpen wordt door een bewoner, maar dat is dus niet verplicht. En wekelijks geeft Pegode mobiele begeleiding op maat aan de bewoners.”

Pegode organiseert op 3 mei om 19.30u in Schilde een infomoment over zijn vrije ruimte in Ranst en Oelegem. Inschrijven via info@pegode.be

 

Lees hier ons bericht en alle verhalen

Terug